Ціхан Максімавіч Баран нарадзіўся 4 красавіка 1932 года ў вёсцы Байкі Пружанскага павета Палескага ваяводства (цяпер Ружанскага сельсавета Пружанскага раёна Брэсцкай вобласці) у сялянскай сям’і. Бацькі — Максім Іванавіч і Дар’я Іванаўна, у іх было яшчэ пяць дзяцей: сыны Павел, Васіль і Уладзімір, дочкі-блізняты Ніна і Жэня. Разам з імі жыла сям’я брата бацькі, Лявона Іванавіча Барана, які быў членам КПЗБ. У 1940 годзе Ціхан уступіў у піянеры, а яго старэйшыя браты — у камсамол.

Іван Аляксеевіч Ермалаеў нарадзіўся 15 кастрычніка 1907 года ў вёсцы Вялікія Бярэзіцы Наўгародскай губерні (цяпер Шымскага раёна Наўгародскай вобласці) у сялянскай сям’і. Скончыў 7 класаў. Прызваны ў Чырвоную армію ў 1929 годзе Салецкім райваенкаматам. У 1934 годзе скончыў Ленінградскае ваенна-палітычнае вучылішча, пасля чаго сем гадоў служыў палітруком, затым — камісарам.

Па загадзя падрыхтаванаму плану нямецка-фашысцкімі захопнікамі за 400 м ад вёскі Бронная Гара Бярозаўскага раёна Брэсцкай вобласці ў маі – чэрвені 1942 года пачалі капаць магілу на плошчы 16 800 кв. м. Для выкапкі магіл немцы мабілізавалі каля 600 грамадзян з вёсак Бярозаўскага раёна. Ямы былі даўжынёй 45–60 м, шырынёй 6–6,5 м, глыбінёй 4 м. Для чаго капаюць ямы, ніхто з іх не ведаў. Для больш хуткага заканчэння работ немцамі былі выкарыстаны выбуховыя рэчывы. Да магіл была пракладзена асобная ветка чыгункі.

Адно з жудасных злачынстваў нямецка-фашысцкіх захопнікаў на Беларусі адбылося ў лесе недалёка ад пасёлка Дамачава Брэсцкага раёна Брэсцкай вобласці. На шашы Брэст – Тамашоўка знаходзiцца манумент: ля мармуровай стэлы чацвёра дзетак узнімаюцца ў неба. Гэта помнік выхаванцам Дамачаўскага дзіцячага дома, якіх расстралялі фашысты ў верасні 1942 года.

Неад’емнай часткай акупацыйнай палітыкі фашысцкай Германіі было планамернае знішчэнне народаў. Акупанты праводзілі карныя аперацыі супраць мірнага насельніцтва і масава знішчалі яго. За час акупацыі Беларусі фашысты спалілі разам з жыхарамі 628 вёсак.

У час Вялікай Айчыннай вайны нямецка-фашысцкія захопнікі здзейснілі шмат злачынстваў на часова акупіраванай тэрыторыі Савецкага Саюза. Неад’емнай часткай акупацыйнай палітыкі фашысцкай Германіі было планамернае знішчэнне народаў. Пад выглядам барацьбы з партызанамі акупанты праводзілі карныя аперацыі супраць мірнага насельніцтва і масава знішчалі яго. За час акупацыі Беларусі фашысты спалілі разам з жыхарамі 628 вёсак.

Уладзімір Антонавіч Ралько нарадзіўся 30 ліпеня 1922 года ў сяле Падарэссе Старадарожскага раёна Мінскай вобласці ў сялянскай сям’і. Бацька — Антон Акімавіч Ралько, маці — Яфімія Яфімаўна, браты — Фёдар і Міхаіл. Пасля заканчэння школы (1938) Уладзімір Ралько паступіў у Беларускі палітэхнічны інстытут, але правучыўся нядоўга. У 1940 годзе прызваны ў Чырвоную армію, на пачатку Вялікай Айчыннай вайны стаў курсантам Краснадарскага авіяцыйнага вучылішча.

Іван Васільевіч Салейка нарадзіўся 17 сакавіка 1907 года ў вёсцы Ямна Брэсцкага павета Гродзенскай губерні (цяпер Брэсцкага раёна Брэсцкай вобласці) у сялянскай сям’і. У Івана была старэйшая сястра, дзяцінства прайшло на беразе Мухаўца. У 1915–1921 гадах сям’я была ў бежанцах у Расіі.

Васіліса Сямёнаўна Селівонік (у дзявоцтве Козел) нарадзілася 28 кастрычніка 1907 года ў вёсцы Літвінкі Кобрынскага павета Гродзенскай губерні (цяпер Кобрынскі раён Брэсцкай вобласці) у сялянскай сям’і. У 1915 годзе, у сувязі з надыходзячым фронтам Першай сусветнай вайны, сям’я з’ехала ў Калужскую губерню, апынулася ў сяле Калодзезі Казельскага павета. У 1919 годзе Васіліса закончыла 4 класы царкоўна-прыходскай школы. Бацька, Сямён Кліменцьевіч Козел, ваяваў на франтах Першай сусветнай, а потым Грамадзянскай войнаў.

Іван Георгіевіч Шубітыдзе нарадзіўся 23 лістапада 1906 года ў сяле Келеці Гарыйскага раёна (Грузія) у беднай сялянскай сям’і. У родным сяле атрымаў пачатковую адукацыю. У 1921 годзе ўступіў у камсамол, удзельнічаў ва ўстанаўленні Савецкай улады ў раёне.